سالمندان خودشیفته

خودشیفتگی به عنوان اختلالی تعریف می‌شود که در آن یک فرد دارای احساس درهم آمیخته‌ای از اهمیت خود است. کسانی که با خودشیفتگی دست و پنجه نرم می کنند عموماً خودخواهی، احساس استحقاق، عدم همدلی و ناتوانی در رسیدگی به انتقاد را نشان می دهند. بر اساس این تعریف، می توانید تصور کنید که برخورد با سالمندان خودشیفته چقدر سخت و طاقت فرسا است.

نحوه برخورد با والدین خودشیفته

زندگی با سالمندان خودشیفته در هیچ مرحله ای ساده نیست، اما زمانی که ناگهان در موقعیت مراقبت قرار می گیرید، بی نهایت بدتر است. مطمئناً مراقبت از کسی که شما را دوست ندارد یا به شما اهمیت نمی دهد یک چالش است. شما اغلب ممکن است خود را در رویارویی های خشمگین یا درگیر باج گیری عاطفی قرار دهید که شما را ناراحت، ناامید و خسته می کند. خوشبختانه، راه‌هایی برای دفاع از خود در برابر یک خودشیفته سالخورده وجود دارد.

چگونه با سالمندان خودشیفته رفتار کنیم

نکات و پیشنهادهای مفیدی برای نحوه برخورد با سالمندان خودشیفته وجود دارد:

از رویارویی بپرهیزید. اگر این موضوع بر سلامت شما یا سلامت والدین مسن تأثیر می گذارد، سعی کنید راهی برای همسو کردن علایق خودشیفته پیدا کنید. برای مثال، اگر والدین نمی‌خواهند داروهای خود را مصرف کنند، زیرا فکر می‌کنند پزشکشان نمی‌داند در مورد چه چیزی صحبت می‌کنند، به آنها یادآوری کنید که اگر به مصرف داروهای خود ادامه دهند، نیازی به مراجعه به پزشک ندارند.

محدودیت‌های شخصی خود را مشخص کنید ،مرزها را تعیین کنید و بدون توجه به هر اتفاقی به آنها پایبند باشید. این می تواند سخت باشد، به خصوص اگر سایر اعضای خانواده که ممکن است درک درستی از موقعیت نداشته باشند، احساس کنند که شما کار اشتباهی انجام می دهید. ممکن است احساس گناه کنید یا مانند یک کودک بد باشید، که اینطور نیست.

با یک متخصص سلامت روان، مانند یک مشاور یا روانشناس، کار کنید تا به شما کمک کند تا احساسات خود را مرتب کنید و مهارت های مقابله را برای مقابله با باج گیری ذهنی و عاطفی بیاموزید.

مراقبت از خود را در اولویت قرار دهید. زندگی اجتماعی خود را حفظ کنید و عمداً فعالیت هایی را که از آنها لذت می برید برنامه ریزی کنید تا به خودتان استراحت بدهید.

برخورد با یک سالمندان خودشیفته می تواند بسیار سخت باشد، و در نهایت ممکن است لازم باشد آنها را ترک کنید. مراقبان حرفه ای اغلب اوقات راحت تر با سالمندان خودشیفته برخورد می کنند زیرا آنها سابقه یا ارتباط عاطفی با آنها ندارند.

سالمندان خودشیفته و زوال عقل

تعدادی از کسانی که تجربه آن را داشته اند، خودشیفتگی همراه با زوال عقل را به عنوان “افزایش سوخت به آتش” توصیف می کنند. سالمندان خودشیفته سالخورده معمولاً با شروع زوال عقل، دیگران را به خاطر فراموشی خود سرزنش می کنند و باور نمی کنند که تقصیر آنها باشد. سپس، زمانی که متوجه اختلال حافظه خود می شوند و می خواهند از شرمندگی خودداری کنند، ممکن است از اعضای خانواده کناره گیری کنند. افراد خودشیفته مسن مبتلا به زوال عقل نیز در معرض خطر بیشتری برای خودکشی هستند.

اگر مجبور هستید با یک سالمندان خودشیفته برخورد کنید، مهم است که به یاد داشته باشید که تنها نیستید. هیچ کس به شما یاد نداده است که چگونه با این موضوع کنار بیایید، بنابراین کمک گرفتن امری عادی و تشویقی است. می توانید با یک متخصص بهداشت روان صحبت کنید یا به دنبال یک گروه حمایتی در منطقه خود باشید. هر نوع مراقبتی ابتدا مستلزم مراقبت از خود است و در این شرایط اهمیت بیشتری دارد.